Dla jednych delegacja to przyjemność, dla innych - przykry obowiązek. To jak się będziemy czuć daleko od domu zależy w dużej mierze od miejsca, w którym się znajdziemy. W Hotelu Titanic zostałam przyjęta jak przyjaciel. Na każdym szczeblu obsługi czułam że jestem ważna i moje potrzeby w pełni zostały spełnione. Do tego pyszne posiłki. Czego można chcieć więcej? Choć spędziłam tam ponad miesiąc, to dzięki przyjaznej atmosferze rozłąka z rodziną nie była aż tak uciążliwa.

Rewelacyjnie.

Do Białegostoku pojechałam z moim chłopakiem na ślub naszych znajomych. Nocleg zarezerwowaliśmy sobie w Hotelu Titanic. Z zewnątrz hotel ten nie wygląda ciekawie, znajduje się przy bardzo ruchliwej ulicy i nie posiada wokół żadnego ogródka, ani miejsca na odpoczynek. Parking jest bardzo mały, na około 10 samochodów. Wewnątrz jest ładnie i gustownie, wnętrza recepcji, czy sali restauracyjnej są czyste, schludne i ładnie urządzone. Recepcjonistka, która nas powitała, choć nie była niegrzeczna, to jednak w ogóle nie uśmiechała i nie mówiła ponadto co uważała, ze musi. Oschłość recepcjonistki nie powstrzymała nas przed poproszeniem o wazon na bukiet, który mieliśmy ze sobą. Pani przynosząc bukiet, zastrzegła, abyśmy go jednak przynieśli jak najszybciej. Udaliśmy się do pokoju. Korytarz na piętrze już nie wyglądał tak ciekawie, był ciasny, ciemny i duszny. Pokój podobnie, choć czysty, to jednak jego wielkość była klaustrofobiczna. Ręczniki były białe ale bardzo postrzępione. Meble w pokoju pamiętały chyba lata 80. Zaskoczeniem dużym była sala w której na drugi dzień jedliśmy śniadanie. Jajecznica nie była za dobra, smakowała jakby była robiona dnia poprzedniego, natomiast zaskoczeniem były naleśniki podawane na życzenie. Były bardzo smaczne bardzo obfite. Ogólnie było czysto i to najważniejsze, jednak za cenę, którą zapłaciliśmy, spokojnie mogliśmy wynająć przyjemniejsze miejsce.