Wyjątkowe muzeum, w który można nie tylko poznać, ale też poczuć historię !!!

Muzeum Powstania Warszawskiego to kolejne miejsce, które trzeba koniecznie odwiedzić, nawet jeśli - a może szczególnie jeśli się za tradycyjną formą muzeum nie przepada, a wizyta taka nie dość, że na długo zapada w pamięć, to jeszcze pozostawia pewien niedosyt, wyrażany najczęściej przez "Muszę tu jeszcze kiedyś przyjść!".Dlaczego to muzeum jest tak niebanalne? Po pierwsze, od razu widać, że zostało stworzone przez pasjonatów tematu, dla których głównym celem nie było zebranie w jednym miejscu wszystkich przedmiotów związanych z Powstaniem, odpowiednim ich opisaniem i zamknięciem w gablotach; celem jest odwiedzający, zwykły człowiek z ulicy, niekoniecznie obeznany z zawiłościami historii, a dokładnie - ukazanie mu świata sprzed lat, wciągniecie go w wir tamtych wydarzeń, zafascynowanie go historią Powstania i jego uczestników. Osiągane jest to przez oddziaływanie na wszystkie nasze zmysły - słyszymy odgłosy spadających bomb, oglądamy autentyczne filmy z Powstania, dotykamy ścian podziemnych tuneli, którymi poruszali się powstańcy... a kto lubi tak bardziej tradycyjnie, ten ma do przeczytania mnóstwo informacji, podpisów i historii dołączonych do każdego elementu ekspozycji. Wystawę można też zwiedzać indywidualnie lub z przewodnikiem, to drugie zdecydowanie polecam, ponieważ oprócz kompetencji i szerokiej wiedzy możemy mieć do czynienia z czystą, zaraźliwą pasją, która zmienia pozornie banalną wizytę w fascynujące przeżycie.Chyba jedynym mankamentem tego muzeum jest jego wielkość - po trzech godzinach chodzenia nie czułam już nóg, a obejrzałam mniej, niż połowę ekspozycji... Ta niedogodność nie jest jednak dużym problemem, bo, jak wspomniałam, Muzeum Powstania Warszawskiego to miejsce, które należy od czasu do czasu odwiedzać, aby poznawać jego nowe tajniki - a jest ich wiele! Bardzo mnie cieszy, że wreszcie mamy nowoczesne muzeum z prawdziwego zdarzenia, które traktuje o ważnych dla Polski sprawach i z którego możemy być dumni.

Jedno z najciekawszych muzeów w Europie - w przystępny, interaktywny sposób przybliżające historię powstania warszawskiego każdemu - świetne miejsce na wycieczkę ze starszymi dziećmi. Urządzone fenomenalnie, z ciekawymi eksponatami i wystawami, nie pozwala się nudzić nawet przez chwilę. Pracownicy kompetentni i z pasją przekazujący swoją wiedzę zwiedzającym - nie mogłoby być lepiej. Ceny biletów znośne, choć nie tak dawno było znacznie taniej. Jednak warto za każdą cenę.

Miejsce niezwykle ciekawe i w pewnym sensie pouczające. W obiekcie znajduje się wiele ciekawych eksponatów oraz ogrom informacji, na których obejrzenie potrzeba przynajmniej dwie- trzy godziny. Ja niestety miałem znacznie mniej czasu na zwiedzenie muzeum, więc wszystko oglądałem pobieżnie, więc nie zapoznałem się zbyt dobrze z ofertą. Jednakże jestem bardzo zadowolony z pobytu, jak i również cen.

Fantastyczne muzeum. Bliskie spotkanie z historią powstania warszawskiego, z losami ludzi, którzy żyli w tamtym okresie. Stare listy, plakaty, stroje, filmy.....dodatkowo można obejrzeć prezentacje multimedialne na rozstawionych po muzeum ekranach dotykowych. Możemy obejrzeć film, a przede wszystkim możemy obejrzeć mnóstwo, dobrze zachowanych eksponatów. Polecam każdemu, to naprawdę wartościowe spotkanie z polską historią.

Muzeum bardzo ważne dla Polaków, znajduje się w nim wiele niezwykłych eksponatów, informacji po powstańcach, przedwojennej Warszawie. Puszczane są filmy m.in. z bombardowań. Przewodnicy ciekawie opowiadają. Sam wygląd muzeum jest niezwykle ciekawy, oddający klimat powstania. Prezentowana jest broń z tamtych czasów i wiele innych eksponatów. Z racji niewielkiej ilości czasu na zwiedzanie obiektu wystawę obejrzałem pobieżnie, ale wrażenia z muzeum są oczywiście pozytywne. Obiekt powinien odwiedzić każdy, nie tylko Warszawianin.

naprawdę muzeum robi furrorę. klimat jest rewelacyjny, już od wejścia czuć jakby się było powstańcem. w środku masa zwiedzających osób mówi sama za siebie. atrakcji jest co niemiara nawet dla dzieci, które nie powinny sie tam nudzić. są telefony, w których można usłyszeć relacje byłych powstańców, mozna przejść kanałem, zobaczyć model samolotu aliantów, obejrzeć filmy na specjalnych ekranach o tematyce powstania. obejrzeć zdjęcia, eksponaty takie jak-łyżki, opatrunki, pudełko po cukierkach, fiolka po lekarstwie, mundury, broń, kawalki listów. są windy dla niepełnosprawnych, jest wiele toalet. na miejscu przewodnicy, którzy świetnie omawiaja historię z tamtego okresu. bilety także nie są droie-dla uczniów i studentow 5 zł, dla dorosłych chyba 10 zł. naprawdę polecam zwiedzenie tego miejsca

Muzeum jest najlepszą polską instytucją tego typu, jaką miałem przyjemność widzieć. Może być wizytówką całego naszego muzealnictwa. Posiada pewne niedoskonałości, jednak w porównaniu z innymi muzeami odstaje od nich o niebo. Z zewnątrz budynek muzeum niczym szczególnym się nie wyróżnia. Nic nie wskazuje na to, że w środku znajduje się najnowocześniejsza instytucja o charakterze historycznym w Polsce. Wchodzą na teren muzeum poczułem się, jak w obozie. Układ budynków miał charakter zbliżony do terenu koszar albo więzienia. Przyznaję się, że nie wiem na ile był to celowy zamiar pomysłodawców, jednak całość tworzy bardzo specyficzne wrażenie, szczególnie po zmierzchu (zwiedzanie muzeum zajęło mi kilka godzin). Już na zewnątrz zwiedzający może mieć kontakt z historią. Muzeum otacza mur z wypisanymi ofiarami Powstania Warszawskiego. Lista ta nie jest oczywiście ostateczna i pełna. W środku zwiedzający ma możliwość zapoznania się z historią w całkowicie inny sposób. Nie chcę tu opisywać kolejno wszystkich pomysłowych eksponatów i form poznawania przeszłości. Wystawię jedynie ogólną ocenę. Ogromnym plusem jest przenośny, indywidualny przewodnik. Dostępny jest w kilku językach. Zaopatrzony jest w słuchawki, pozwalające zindywidualizować proces zwiedzania i uzyskiwania informacji o eksponatach oraz historii. Opisy nie dotyczą bowiem jedynie eksponatów, ale stanowią formę narracji historycznej. Pewnym wadami są: niemożliwość swobodnego przewijania poszczególnych nagrań do przodu lub do tyłu (popełnienie błędu przy przyciskaniu guzików lub przypadkowe ich wciśnięcie powodują, że trzeba odsłuchiwać całą sekwencję od początku) oraz brak wyraźnej informacji o przechodzeniu do kolejnej sekwencji. Szczególnie ten ostatni element, w połączeniu z brakiem wyraźnego rozplanowania trasy zwiedzania (tabliczki numerowe to jednak zbyt mało, nie dostałem też żadnej mapy z propozycją trasy zwiedzania), powoduje, że zwiedzający zazwyczaj szybko tracą wątek i kontakt z eksponatami i oddają się swobodnemu zwiedzaniu. Często to błąd, gdyż pomijają wiele ciekawych eksponatów i miejsc. Ważnym atutem muzeum jest to, że zdecydowanej większości eksponatów można dotknąć. W kilku miejscach odczuwałem jednak niedosyt, szczególnie pod względem próby oddania realizmu. W kanałach można zróżnicować wrażenia grą świateł, odgłosami oraz innymi elementami. Samo przejście jest dość ekscytujące, ale tylko pierwszy raz. Tak samo bunkier na początku trasy zwiedzania nie oddaje pełni realizmu. Główna sala na parterze miała jedynie wystawę zdjęć oraz kilka eksponatów, które zajmowały może dziesiątą część jej przestrzeni. Reszta powierzchni była niezagospodarowana. W końcu pewnymi brakami jest brak wyraźnej informacji tuż przy wejściu o dodatkowych opłatach za takie atrakcje, jak multimedialny lot nad zburzonym miastem. Pod względem technicznym film to jedno z największych osiągnięć muzeum. Organizacyjnie jednak informacja o tym elemencie zwiedzania jest daleko niewystarczająca. Ogólnie miejsce robi niesamowite wrażenie. Jest ideałem, który osiągną jedynie nieliczne instytucje tego typu w naszym kraju. Osoby odpowiedzialne za muzeum muszą jednak czuć na sobie ciężar odpowiedzialności i wiedzieć, że raz wystawione eksponaty nie zapewnią stałego dopływu zwiedzających. Po pewnym czasie ta forma, tak jak wszystko, może się znudzić. Dlatego trzeba dbać o stałe ulepszanie ekspozycji, by uzyskać maksimum realizmu i optimum oddziaływania na zwiedzających. Mam nadzieję, że wykazałem niektóre choć pola, co do których pozostaje jeszcze wiele możliwości rozwoju. Ogólnie ocena jest i tak celująca!