Ciekawe eksponaty i piękny obiekt główny oraz ine placówki. Lubię tam wracać.

W cenie biletu na panorame, mozna obejrzec muzem Narodowe i Etnograficzne. nam czsu tylko straczylo na Narodowe, posuze sie wikipedia, Ekspozycja w gmachu głównym przy pl. Powstańców Warszawy jest podzielona na następujące działy: Śląska rzeźba kamienna XII-XVI w. – zawiera m.in. nagrobki książąt śląskich, figury ołtarzowe, rzeźby i reliefy. Sztuka śląska XIV-XVI w. – najcenniejsza część kolekcji Muzeum, zawiera przede wszystkim wysokiej klasy obiekty gotyckiej sztuki sakralnej przeniesione tu ze śląskich kościołów (rzeźby, obrazy, ołtarze), np. w stylu Madonn na Lwach, Pięknych Madonn, realizmu mieszczańskiego, tworzone pod wpływem Wita Stwosza i inne, uzupełnione o zabytki rzemiosła artystycznego[3]. Sztuka śląska XVI – XIX w. – od dominującej sztuki sakralnej renesansu i baroku (na szczególną uwagę zasługują tu obrazy Michaela Willmanna przez sztukę świecką (portrety) z tych epok, klasycyzm, biedermeier, do początku XX wieku; obrazom i rzeźbom towarzyszy rzemiosło artystyczne (szkło, porcelana, fajans ze śląskich wytwórni)[4]. Sztuka polska XVII-XIX w. – główny trzon kolekcji pochodzi ze zbiorów muzealnych Lwowa (Galerii Miejskiej we Lwowie, Muzeum Narodowego im. Króla Jana III, Muzeum Lubomirskich) i Kijowa, przekazanych Wrocławiowi w 1946 r. Dominuje malarstwo, w tym dzieła Marcello Bacciarellego, Bernarda Bellotto (Canaletto), Piotra Michałowskiego, Jana Matejki, Jacka Malczewskiego)[5]. Polska sztuka współczesna – od początku XX wieku, przez okres międzywojenny (Tadeusz Makowski, Stanisław Ignacy Witkiewicz) do najbardziej uznanych artystów powojennych (Jan Cybis, Artur Nacht-Samborski, Jan Lebenstein, Józef Szajna, Tadeusz Kantor). Ekspozycję uzupełniają osobna sala Magdaleny Abakanowicz oraz ekspozycja ceramiki i szkła[6].weic jak widac duzo rzeczy jest do zwiedzanie, powiecmy godzine miare szybkiego zwiedzani lub okolo 3 do 4 powolnego, wszystko jest podzielone, zgubic sie nie mozna, poza tym pomagaj panie ktore sa co jakis czas. jedno z kolejnych meijsc co wrato zweidzic we wroclawiu.

Kilka miesięcy temu postanowiliśmy wraz z chłopakiem wybrać się do muzeum. Akurat trafiliśmy na wystawę czasową poświęconą starym przyrządom do prania i prasowania. Byliśmy bardzo pozytywnie zaskoczeni treścią wystawy, nie sądziłam bowiem, że stare pralki i żelazka mogą mnie tak zainteresować. Całość wystawy była bardzo ciekawie zaaranżowana i dostarczała wielu ciekawych informacji. Bardzo miło spędziliśmy czas.