W sobotę 23.01.2010 miałem wielką nieprzyjemność skorzystać z usług PKP. Obsługa kasy na dworcu w Lublinie zrobiła na mnie dobre wrażenie, ponieważ zostałem szybko, sprawnie i miło obsłużony. Kupiłem bilet na przejazd pociągiem osobowym do Dęblina. Do odjazdu pociągu miałem jeszcze 20 minut więc z powodu bardzo niskich temperatur poczekałem na pociąg przy kasach. Gdy pociąg już wjechał na peron wsiadłem do niego zająłem miejsce, zdjąłem kurtkę i czekałem na odjazd. Po kilki chwilach zrobiło się bardzo zimno, myślałem że po wyruszeniu w drogę ogrzewanie zacznie lepiej działać. Niestety zawiodłem się bardzo. Po paru przejechanych kilometrach w pociągu zrobiło się jeszcze zimnej. Założyłem kurtkę i próbowałem się jakoś ogrzać. Po około20 minutach jazdy do mojego przedziału wszedł konduktor. Sprawdził mój bilet,a na moje pytanie dlaczego pociąg nie jest ogrzewany odpowiedział : "Jak się nie podoba można wysiąść". Postanowiłem zareagować na takie chamstwo i poprosiłem o jego imię, nazwisko i numer legitymacji służbowej. Bardzo oburzony zapytał po co mi te dane. Wyjaśniłem że chce złożyć skargę. Bardzo niechętnie podał mi wszystkie dane, potem poprosił jeszcze raz o mój bilet. Sprawdzał go kilkakrotnie, korzystam z ulgi studenckiej wiec sprawdzał też moją legitymacje studencką. Nie miał się do czego przyczepić więc w końcu sobie poszedł. Moja podróż trwała 1,5 godziny i po tym czasie byłem już tak zmarznięty że nie myślałem już o niczym innym jako o ciepłym domu. Skargę na pracownika i ogrzewanie złożyłem prze e mail. Jedynym plusem tej podróży było dotarcie do zamierzonego celu.

W tym dniu jadąc na spotkanie rodzinne do miasta Warszawy wubrałem kolęj. Kierując sie w strone peronu na trasie Łódź-Warszawa zabrakło mi słow które mogą opisać wygląc jedengo z najstarzych drorców kolejowych, na szczeście bardzo żadko podróżuje tum środkiem lokomocji.Bałagan, brud chaos który garniał podróżującuch był niedoopisania.Paciąg nowy,elegancki ale cóż z tego jak za mały przy takiej ilości podróżnych.Brak wygodnych siedzeń powodował że poidróż stawała sie nieprzyjemna, a na dodatek ta toaleta otwierana na 90stopni-przecież ten cały fetor leci w prost do wagony.Coś okropnego

Przedmiotem obserwacji była strona internetowej sprzedaży biletów na podróż koleją poprzez system rezerwacji e-IC. Spółka Intercity walczy o klienta poprzez nowe podobno korzystne promocje, odmienne od konkurencji, mające na celu zdobycie nowego i przytrzymanie stałego klienta. Obserwacja moja nie do końca dotyczy promocji, dotyczy działania ogólnie warunków konkretnej usługi przewozu. Rezerwacja dotyczy zakupu biletów na pociąg dalekobieżny relacji Kraków-Kołobrzeg w okresie ferii zimowych. Istotnym wydaje się czas przejazdu tej trasy: w ciągu 16 godzin 41 minut (sic!) powinniśmy być docelowo na miejscu, jest to połączenie bezpośrednie, bez przesiadek. Z racji tak czasowo długiej podróży, nauczona doświadczeniem z lat poprzednich chciałam zarezerwować miejsca sypialne. Wybieram się z trójką dzieci w wieku szkolnym 9 lat, 10 lat, 11 lat. Rezerwuję przedział 3 osobowy sypialny. System na wstępie pokazuje, iż nie ma możliwości zarezerwowania miejsc sypialnych w jednym przedziale 3 osobowym /otrzymuję komunikat: za dużo osób/. Przypominam sobie, o pewnej promocji: obowiązywała w okresie letnim kilka lat temu, gdy jechałam z dziećmi nad morze; jeśli jadę z dzieckiem do 10 r. życia mam prawo zająć z nim wspólne miejsce sypialne wtedy dziecko płaci tylko za bilet. Na próżno szukałam na stronie internetowej informacji o tej promocji w jakimkolwiek regulaminie przejazdów, aktualnych promocjach, zniżkach. Dzwonię na infolinię Intercity: promocja obowiązuje /dobrze, że mam pamięć do szczegółów promocji sprzed lat, zaoszczędzę 70 zł tj. cenę miejsca sypialnego /bez tzw. biletu/. Natomiast dowiaduję się, że zakup biletów jest możliwy jedynie w kasach na dworcu PKP, a nie przez system sprzedaży internetowej, w przypadku, gdy jedna osoba z podróżnych będzie korzystać ze wspólnego miejsca sypialnego tj. wspólnie z dzieckiem do 10 r. życia. Hasło często spotykane na folderach reklamowych Spółki Intercity to „Rodzina z Intercity” – ma zachęcać do przejazdów rodzinnych podczas weekendów, wypoczynku zimowego bądź też letniego. W tym konkretnym przypadku jeżeli nie jesteśmy na bieżąco z aktualnymi informacjami przejazd może okazać się droższy i co najważniejsze praktycznie niemożliwy. Tak będzie w przypadku kiedy jeden rodzic bądź opiekun z trójką dzieci, które ukończą 10 rok życia wybierze opcje przejazdu na długiej trasie w wagonie sypialnym /możliwy jest przejazd tylko dla 3 osób/ . Jeśli dzieci mają np. kolejno 10, 11, 12 lat z warunków przewozu wynika, nic innego, tylko to, że musimy ich zostawić samych w przedziale /bez opieki/, bowiem dostępne są tylko przedziały sypialne 3 osobowe. Nie ma znaczenia, że dzieci mogą być drobnej budowy, szczupłe, że godzimy się na wspólne spanie za dodatkowa opłatą, nadrzędnym kryterium dla usługi tego przewozu jest wiek (10 r. życia). Kolejna możliwy przypadek: dwójka dzieci w wieku np. 10 lat (bliźniaki, ew. drugie dziecko od kogoś z rodziny) oraz dziecko 11-13 letnie /szkoła podstawowa/ same musza spędzić prawie 17 godzin podróży jeśli decydujemy się na wagon sypialny. Czwarta osoba z rodziny- pełnoletnia i dorosła pojedzie w innym przedziale sypialnym, jeśli się uda rezerwacja, być może być obok przedziału tego w którym jadą dzieci. Zastanawia mnie, kto ponosić będzie odpowiedzialność za dzieci pozostawione samowolnie w przedziale, gdy jedzie tylko jeden dorosły pasażer /w przypadku opcji wagon : miejsca sypialne/ a w podróż chce wybrać się rodzina 4-osobowa /w tym 3 małoletnich dzieci/. Wg przepisów Kodeksu cywilnego opiekę nad dziećmi sprawuję przedstawiciel ustawowy - rodzic, opiekun prawny lub inna wyznaczona osoba. W tym przypadku te zasady rezerwacji chyba rządzą się prawami a społecznymi, stawiając na początek podróży nierealne wymagania, z góry zakładając, że np. trzecioklasista (10 r. życia) nie będzie spał przez tak długą podróż i rodzic musi wybrać inną opcję: przejazd tzw. z miejscami do lżenia, zakładając jako wygodny sposób dotarcia do celu. Nie znam rodzica, który zdecyduje się na takie rozwiązanie, wybierając przejazd wagonem sypialnym osobno i płacąc już tak duże koszty. Być może ta spółka uznaje tylko nowoczesny zachodni i jakże współcześnie wygodny model rodziny, nie dopuszczając w podróż trójki dzieci. Proponuję zmienić nazwę tej taryfy/usługi na: Tylko model współczesnej rodziny 2+1… z wyraźnym akcentem na tylko.

Czekając na pociąg do pracy nie ukrywam, że zmarzłam. Na stacji na jakiej czekałam nie usłyszałam, że pociąg ma się opóźnić i że w ogóle wjedzie. Jedyną informacje o pociągach można było uzyskać z rozkładu jazdy. Pociąg spóźnił się jakieś 10 minut. Nie jest to duże opóźnienie biorąc pod uwagę minusową temperaturę na dworze. Ucieszyłam się jak zobaczyłam wjeżdżający pociąg na stacje, myślałam, że wejdę do ciepłego pomieszczenia i się zagrzeje. Pomyliłam się i to bardzo. Przy -16 stopniach pociąg był nieogrzewany. Obok mnie na siedzeniu leżał śnieg, wiało i było przeraźliwie zimno. W Sosnowcu konduktor zaczął sprawdzać bilety. Postanowiłam się dowiedzieć co jest przyczyną, że pociąg jest nie ogrzewany. Usłyszałam, że pociąg jest ogrzewany i konduktor nie wiedział o co mi chodzi. Jakość obsługi na kolei wymaga poprawy. Nie chodzi mi nawet o spóźniające się pociągi, bo często decydują o tym warunki pogodowe, ale o obsługę w kasach, konduktorów. Brakuje im, życzliwości, uprzejmości, chęci pomocy pasażerom. Nie zdają sobie chyba sprawy, że to jak postrzegamy kolej często zależy od nich samych. Jak spotkamy grubiańskiego konduktora, czy niemiłą kasjerkę nie wyniesiemy miłego wspomnienie o kolei i ludziach tam pracujących.

Sytuacja miała miejsce na dworcu zachodnim w Poznaniu w piątek.W weekend na dworcu panuje niesamowity ruch, który powstaje w wyniku małej przepustowości poznańskiej centrali kolejowej.Kupiłem bilet czekając w kolejce ponad 20 minut.Panie sprzedające bilet nie miały kłopotów ze sprzedażą biletów, natomiast kłopoty powstawały wtedy,gdy klienci zażądali zwrotu wartości biletu albo zmiany trasy na wcześniej kupionym bilecie.Ludzie starsi często nie słyszeli pytań z z kas ponieważ blok informacyjny o odjazdach pociągów był za głośny.wnioski: 1.Bardzo zła infrastruktura powoduje utrudnienia szczególnie osobom starszym (nawet młodzi ludzie mieli problemy) pomiędzy klientem a sprzedającym bilety 2.kolejny dowód że Grupa PKP nie dba o klienta ponieważ doskonale wiedzą,że są na PKP skazani-wynik braku konkurencji rynkowej. 3.Panie sprzedające bilet podczas natłoku ludzi są bardzo śliskie, nieprzyjemne i powierzchowne.Jest to wynik punktu 1 i 2 4.haniebne nieprzystosowanie kas biletowych dla osób niepełnosprawnych szczególnie używających wózek inwalidzki. 5.nadmierna biurokracja przy innych czynnościach niż kupno biletu co spowalnia cały proces 6.brak wprowadzenia samoobsługowych kas biletowych, które rozluźniłyby natłok ludzi 7.możliwość płatności karta płatniczą na plus

Wracałam wczoraj z Zawiercia pociągiem osobowym do Gliwic który niestety miał tylko dwa wagony a pasażerów było co najmniej na trzy. Ścisk, tłok brak miejsc siedzących stanie na korytarzu i w przejściu między siedzeniami tragedia jeśli się jedzie z bagażem na półce do tego przeznaczonej też miejsca brak więc stawiam torbę na podłodze i na niej siadam (nie będę przecież stał ponad godzinę) ale to też nie był dobry pomysł bo co chwile ktoś się przeciskał żeby skierować się do wyjścia, albo w poszukiwaniu wolnego miejsca siedzącego. Zawsze lubiłam jeździć pociągiem ale teraz już mi się nie podoba. Bilet 8zł za takie warunki? Następnym razem pojadę PKS-em koszt podobny wygoda bez porównania

Podczas zakupu biletów pani kasjerka była bardzo miła, upewniała się czy dobrze wypisuje bilet, aby nie było błędu. Bez problemu przyjęła płatność kartą płatniczą. Sprawdziła nawet połączenie, mimo, że nie musiała. Bardzo miła obsługa. Niekorzystnie wygląda otoczenie kas tzn holl główny gdzie kręcą się ludzie pijani, bezdomni i podróżni mogą się bać tam przebywać, szczególnie w godzinach wieczornych czy nocnych.

Dworzec kolejowy w Krakowie sprawia bardzo miłe, jak na polskie warunki, wrażenie. Budynek jest odremontowany. Z zewnątrz prezentuje się bardzo ładnie. Perony są utrzymane w bardzo dobrym stanie. Posiadają specjalne windy, umożliwiające niepełnosprawnym korzystanie z usług PKP. To duży plus, niestety rzadko jeszcze spotykany na polskich dworcach. dodatkowo na perony można dostać się w kilka sposobów, co jest bardzo dużym udogodnieniem dla pasażerów. I tylko odległość dzieląca perony od głównego budynku jest zaskakująco duża, co sprawia niestety niemiłe wrażenie. Wewnątrz budynek wygląda nieco gorzej. Ławki są dość stare (a przynajmniej tak wyglądają). Ale już elektroniczny system informacji o pociągach oraz bardzo ładnie prezentujące się kasy zasługują na duże uznanie. Pod tym względem Kraków wyprzedza inne odwiedzone przeze mnie polskie miasta. Panie obsługujące kasy są typowymi przedstawicielkami swojego fachu. Swoją pracę wykonują dobrze, choć względem klientów nie zawsze są miłe. Jednak wizyta na dworcu PKP w Krakowie należy do jednych z milszych, na jakie może trafić polski pasażer.

Dworzec PKP w Kaliszu należy od jednych z najgorszych jakie przyszło mi odwiedzić w naszym kraju. Budynek jest stary i od lat czeka na remont. przypomina o starych komunistycznych czasach i wkrótce może zostać zabytkiem z tamtych lat. Już widok zewnętrzny zniechęca do jego odwiedzenia. Budynek straszy zaniedbaną fasadą. Jest brzydki, odrapany i wygląda jak porzucony. W środku sprawa ma się niewiele lepiej. Kilka ławek zajętych jest głównie przez "rezydentów". Ci zaś straszą potencjalnych klientów swoim wyglądem, zapachem i stylem bycia. Zresztą wszystkie te elementy przenoszą się na wygląd miejsca. Hol, o ile można tak nazwać główne pomieszczenie dworca z kasami oraz punktem informacyjnym, przypomina fasadę budynku. Tablica informacyjna technicznie pochodzi z początku lat 90. ubiegłego wieku. I jedynie wygląd i zachowanie personelu nie budzą większych zastrzeżeń. Dwie czynne kasy i punkt informacyjny zapewniają szybką i płynną obsługę klientów. Pracownicy są dość mili i uprzejmi, choć często zapominają o podstawowych zasadach dobrego wychowania, ignorując potrzeby klienta na takie zwroty, jak "Dzień dobry", "Słucham", "Proszę". Ogólnie są jednak najlepszym, co klienta spotyka w tym miejscu. stąd też ogólna ocena jest bardzo niska.

Na dworcu pojawiłem się w godzinach przedpołudniowych celem zakupu biletu na wyjazd pociągiem spółki PKP Intercity. Wbrew oczekiwaniom okazało się, że wiele kas jest czynnych i nie ma przed nimi większych kolejek. Udałem się do kasy numer 5, gdzie pani kasjerka (wiek 42 - 48 lat) z dużą wprawą obsługiwała kolejnych klientów. Była miła i uprzejma. Odnosiła się do każdego z szacunkiem. A nawet udzielała informacji na temat połączeń kolejowych niezorientowanym klientom, co w przypadki innych kasjerek na PKP nie zawsze ma miejsce. Zakup biletów poszedł mi szybko. Obsługująca mnie kasjerka wywarła na mnie pozytywne wrażenie. Takich osób niestety w poznańskim PKP brakuje. Takie osoby należy promować, gdyż to one budują wizerunek firmy. I tylko stan dworca, brudnego, zaniedbanego, z zepsutymi głośnikami przy kasach psuje to dobre wrażenie.Jednak za bardzo dobrą jakość usługi wystawiam dziś firmie pozytywną ocenę.

Przez ostatnie tygodnie nie miałem okazji do skorzystania z usług PKP, toteż przy pierwszej lepszej okazji postanowiłem przejechać się pociagiem. Miałem cichą nadzieję, że stan polskiej kolei poprawił się od mojej ostatniej wizyty w pociągu (w końcu tak wiele mówi się w mediach o modernizacji kolei). Jednak jak sie okazało byłem niepoprawnym optymistą. Stan dworca w Środzie niedość, że się nie poprawił to jeszcze uległ znacznemu pogorszeniu. Przez trzy lata praktycznie codziennie byłem na tym dworcu, ale czegoś takiego tam jeszcze nie widziałem. W momencie, kiedy przekroczyłem próg dworca poczułem straszny fetor. Był to zapach ludzkich fekali, które były roztarte w kącie poczekalni. Był to zapewne "prezent" od miejscowych bezdomnych, którzy zrobili sobie z dworca drugi dom, którego w ogóle nie szanują. Oprócz tego dworzec zaskoczył mnie nagatywnie swoją infrastukturą. Powybijane szyby w drzwiach i kasie świadczą o tym, że dworzecc ten nie należych do bezpiecznych. Obsługa standardowa jak na PKP. Kasierka była obojętna i odnosiła się z wyrzutem do klientów. Jedynym pozytywnym aspektem tej wyprawy był pociąg, który się nie spóźnił. Nie polecam korzystania z usług tego dworca.

Moje spostrzeżenie jest natury ogólnej. Ma formę skargi na jakość usług oferowanych przez PKP. Często korzystam z oferty krajowego przewoźnika kolejowego. Są to zazwyczaj przejazdy pociągami osobowymi. Przyczyna jest natury czysto ekonomicznej – są to najtańsze dostępne na rynku połączenia. Jednak za niską ceną idzie niska jakość realizowanych przewozów. Sytuacja w pociągach jest skandaliczna. W szczególnie nagannym stanie są toalety – brudne, rzadko gruntownie sprzątane, bez bieżącej wody i papieru toaletowego ani ręczników jednorazowych. Że nie wspomnę archaicznej już techniki funkcjonowania – rodem z głębokiego komunizmu. I na nic się zdają kary, nakładane przez służby sanitarne. Dodatkowo będąc pasażerem nie mogę liczyć na punktualność przejazdu. Szczególnie właśnie połączenia osobowe znam z ich regularnych opóźnień. Często z nimi związane są też nagłe zmiany peronów, na które dany skład ma wjechać. Dokonywane są one nieraz na dwie – trzy minuty przed wjazdem pociągu na dworzec, co, w związku z dość dużą jego powierzchnią, dość skutecznie utrudnia choćby odbiór gości, przybywających do Poznania pociągiem. Za przykład mogą posłużyć moje własne, ostatnio zdobyte doświadczenia: opóźnienia przyjazdu pociągów z Krzyża, Kluczborka, Łodzi Kaliskiej, Zbąszynka, zmiany peronu wjazdu składów z Konina to ostatnimi czasy norma na poznańskim dworcu. PKP powinna zadbać o jakość swojej oferty.

Rzadko jeżdzę pociągami. Nie znam cen biletów. Czekają mnie delegacje z Łaz do Katowic. Będą trwały 20 dni. Poprzednio za bilet płaciłam 9 zł. Chcąc obniżyć koszty dojazdu postanowiłam wykupić dwa bilety: pierwszy bilet obejmowałby trasę Łazy- Dabrowa Górnicza- cena 4,50 zł, drugi bilet byłby tzw. biletem sieciowym z Dąbrowy Górniczej do Katowic. Cena tego drugiego to 3zł. Razem koszt dojazdu wyniósłby 7,50zł czyli w jedna stronę koszt dojazdu byłby niższy o 1,50zł. Dziennie zaoszczędziłabym 3zł. Mam dojeżdzać przez 20 dni. Kalkulacja jest oczywista- zaoszczędzę 60zł. Rano udałam się w celu kupienia dwóch biletów. Pani w okienku sprawdziła ceny, obliczyłysmy , ze łączony bilet wyniesie 7,50 zł i bedzie tańszy jednak na koniec rozmowy kasjerka jeszcze raz wszsytko mi wyjaśniła , pytajac mnie, "JAKI CHCĘ WRESZCIE BILET" . Kasjerka nie zaproponowała mni biletu tygodniowego ani miesiecznego, mimo, ze wspomniałam , że będę dojeżdżać przez 20 dni. Szkoda, że nie potrafi doradzić klientowi i zaproponowac mu najlepszego rozwiązania.

Mój kontakt z firmą PKP związany był z planowaną na dany dzień podróżą. W okolicach Dworca Głównego pojawiłem się w godzinach popołudniowych. Sytuacja na placu przed budynkiem wyglądała źle. Brakowało nie tylko miejsc postojowych dla zwykłych aut (to normalne gdyż parking jest zdecydowanie zbyt mały), ale nawet dla taksówek. Autobusy zawracające przed wejściem głównym na dworzec były blokowane przez samochody pasażerów i nie mogły dojechać do przystanków. Wewnątrz dworca sytuacja była jeszcze gorsza. Przed kasami ustawiły się bardzo długie kolejki - średnio powyżej 30 osób do jednego okienka. Aby zakupić bilet trzeba było odstać ponad 25 minut. Pasażerowie chcący się przecisnąć przez ten tłum, aby dostać się do przejścia na perony, mieli problem by to zrobić, albowiem końce kolejek ustawionych do przeciwległych okienek zachodziły na siebie. Równie źle wyglądała sytuacja przed punktem informacyjnym. Tam też powstała długa kolejka. Na peronach też było tłoczno. Sytuację pogarszał zły system informacji o pociągach. Zdarzało się, że na jednym peronie stały dwa lub nawet trzy składy jadące w różnych kierunkach. Zbyt mała liczba tablic informacyjnych powodowała dezorientację pasażerów, którzy biegali między składami i pytali innych oczekujących na peronach o szukane przez nich pociągi. W przypadku pociągu do Łodzi Kaliskiej o 15.50 doszło do kuriozum: bezpośrednio na peronie podłączano wagony do pociągu, co wprowadziło dodatkowe zamieszanie. Pociągi wyjeżdżały zazwyczaj z małym opóźnieniem. Ogólnie rzecz biorąc widoczne jest niedostosowanie starego budynku dworcowego do współczesnych wymagań, stawianych przez pasażerów, zwłaszcza w okresie przedświątecznym. PKP nie nadąża z obsługą klientów i nie potrafi rozwiązać tego problemu, który powtarza się od lat.

Można powiedzieć, że Wars w PKP Intercity na przełomie lat zdecydowanie się poprawił, a nawet pokusić się o stwierdzenie, że w Polsce jest to już klasa biznes. Ów Wars o porze śniadaniowej za sprawą miniaturowych lampek wygląda, szczególnie w chłodny deszczowy dzień, dość przytulnie. Ciepło, czysto, sielankowo. Menu nie jest jakoś specjalnie okrojone, każdy znajdzie coś dla siebie. Śniadania cztery. M. in. polskie i angielskie. Jednym słowem można byłoby je nawet nazwać domowym. Ceny przystępne. Za herbatę, jajecznicę z szynką i pomidorami zapłaciłam dokładnie 19,50. Obsługa przesympatyczna, schludna, "umundurowana". Toalety pozostawiają jedynie wiele do życzenia, bo mimo tego, że Intercity ma na celu transport wyższej klasy, one same w sobie są jedynie odświeżone kolorystycznie, a niestety przypominają te z brudnych osobówek. Gdy korzysta się z nich wcześnie rano, nie przykuwa to specjalnie uwagi. Gdy korzysta się z nich popołudniem, wszędzie jest nachlapane wodą, często brakuje papieru i unosi się lekki fetor. Same przedziały są akurat. W miarę potrzeby w gniazdku można sobie zainstalować kabel od laptopa, a niektóre fotele rozkładają się pod nieznacznym kątem, ale zawsze to inaczej, jak głowa jest mniej w pionie podczas przedziałowego "podsypiania". Schludnie, zarówno wewnątrz jak i na korytarzach. Z zasady, że Intercity zatrzymuje się np. na trasie Warszawa-Wrocław tylko w Poznaniu i Lesznie, mozna nie martwić się o swoje bagaże. Podsumowując, jak do tej pory osobiście mam miłe doświadczenia z PKP Intercity.

Będąc w Warszawie służbowo przyszło mi kupić bilety dla wszystkich pracowników firmy w PKP Intercity. Szczerze mówiąc, rzadko podróżuję pociągami i bywa, że nie pamiętam, co, gdzie i jak się załatwia. Za cel obrałam sobie punkt obsługi na dworcu Warszawa Centralna. Wchodzi się niczym do banku, kolejka jak na godzinę szczytową nawet nie za długa. Ustawiam się przy okienku. Pani z miła aparycją pyta, w czym może mi pomóc. Potrzebuje bilety dla 6 osób do Wrocławia Głównego, najlepiej w jednym przedziale. Pani pyta, czy w naszym składzie jest osoba poniżej 24. roku życia. Tak się składa, że jest. Otrzymuję zniżkę około 20. Biorę bilety dziękuje i wychodzę. Po wyjściu i sprawdzeniu jeszcze raz rozkładu okazuje się, że pociąg docelowy jedzie również godzinę wcześniej. wracam do punktu, pytam czy mogę zwrócić bilety, bo spostrzegłam, ze mogę wyjechać już, zamiast czekać na dworcu na ten o 16:30. nie ma żadnego problemu. Wszystko trwa dosłownie 10 minut. Zero jakichkolwiek niedogodności ze strony obsługi. Wszystko jasne i sprawne.

Obserwacja dotyczy kasy biletowej Dworca Zachodniego PKP w Poznaniu, mieszczącej się przy Alejach Niepodległości. Znajduje się ona w kompleksie budynków PKP, na skrzyżowaniu Alei Niepodległości z ulicą Edwarda Taylora. Jest to kasa często odwiedzana przez studentów poznańskich uczelni, szczególnie z Uniwersytetu Ekonomicznego. W ciągu tygodnia przy kasie nie ma większych kolejek. Sytuacja ulega zmianie w sytuacji, gdy wielu studentów naraz postanawia opuścić Poznań. Wtedy kolejki przy kasie są znaczne. Sama lokalizacja kasy wydaje się być niezwykle trafną i potrzebną dla zaspokojenia potrzeb klientów PKP. Punkt kasowy mieści się w dość nieprzyjemnym miejscu - w holu budynku. Klienci chcący zakupić bilet zmuszeni są ustawić się zaraz za drzwiami, w przejściu, tuż przy schodach prowadzących na piętro budynku. Stwarza to znaczne niedogodności w sytuacji, gdy przy kasie powstaje duża kolejka - blokuje ona wtedy wejście na piętro. Warunki oczekiwania są wówczas niedogodne z powodu bliskiej odległości nieustannie otwieranych drzwi. Mankament ten jest odczuwalny zwłaszcza w chłodne dni. W dniu mojej wizyty przy kasie nie było kolejki. Kasę obsługiwała starsza pani (wiek 54 - 60 lat, bez plakietki z imieniem). Nie była ubrana w strój firmowy. Odnosiła się do mnie zimno i z dużym dystansem. Jej zachowanie stworzyło niemiłą atmosferę w czasie zakupu biletów. Nie usłyszałem ani "Dzień dobry", ani "Do widzenia". Ledwo dało się dosłyszeć cenę biletu - jest to bowiem kasa starego typu z dziurkami w szybie, bez głośnika, za wiekową już kratą. Sama kasjerka mówiła dość cicho. Jej wzrok był chłodny, twarz nie wyrażała żadnych emocji (nie mówiąc o uśmiechu). Na szybie wisiały dwie odręcznie wypisane informacje. Jedna dotycząca przerwy w pracy kasjerki. Druga mówiąca o tym, że w kasie informacji się nie udziela. Obsługa była dość szybka i sprawna; taka jak w kasach na Dworcu Głównym w Poznaniu. Kasjerka zadała kilka pytań dotyczących szczegółów przejazdu, niezbędnych według niej do wydrukowania biletu (niektóre z tych informacji nie są jednak wymagane przy zakupie biletów w holu Dworca Głównego w Poznaniu, co wzbudza zdziwienie klientów). Wszystkie wyżej wymienione elementy tworzą ostatecznie bardzo niemiłą całość, zniechęcającą do powrotu w to miejsce. Stąd niska ocena.

10listopada wybrałam się w odwiedziny do rodziny transportem kolejowym.Na wstępie pragnę podkreślić,żeto jest mój pierwszy wyjazd taką formą transportu od 10lat.Jestem mile zaskoczona,gdyż nastawiona byłam na najgorsze a tu...Po wejściu na stację Toruń Główny skierowałam się do kas, trzy kasy otwarte,więc brak długich kolejek.Bardzo szybko zakupiłam bilet, pani była miła, na moje zapytanie odpowiedziała szybko i profesjonalnie.Po odejściu od kas od razu zauważyłam panią sprzątającą, która przeszła obok mnie i podniosła ręką mały papierek( w sumie prawie niewidoczny),w budynku panował porządek i przyjemny zapach.na peronie również widać było porządek i zadbany stan np.ławek.Pociąg do Warszawy przyjechał punktualnie,składał się z trzech wagonów.Wchodząc do pociągu byłam również mile zaskoczona,siedzenia ładnie obite,podłoga czysta;w każdym śmietniku znajdującym się pod oknami worki na śmieci;okna czyste bez smug i kurzu.Konduktor bardzo życzliwy i sumienny w wykonywaniu swoich obowiązków,zadbany i schudnie ubrany w mundur pracowniczy.Podróż minęła szybko i przejemnie.Jestem zadowolona z linii kolejowych PKP.Mam nadzieję,że wszystkie miasta i linie kolejowe mają takie same standardy.

Dziś po raz drugi lub trzeci w swoim życiu wracałam do domu pociągiem i nie bardzo wiedziałam o której jest odjazd, zwłaszcza że jest święto i większość z nich nie kursuje. Podeszłam do kasy i poprosiłam o informację, a bardzo uprzejma pani powiedziała o której godzinie jest odjazd, na ktory peron mam się udać oraz ile kosztuje bilet. Kupiłam bilet ulgowy i usiadłam w poczekalni. Po kilku minutach przypomniałam sobie jednak, że zostawiłam legitymację w domu i muszę mieć bilet normalny. Wróciłam więc z powrotem do kasy i zapytałam czy mogę wymienić bilet. Pani kasjerka powiedziała, że nie ma najmniejszego problemu, wydrukowała mi nowy bilet i na końcuu życzyła przyjemnej podróży.

Z usług krajowego przewoźnika kolejowego korzystam sporadycznie. Być może dlatego tak trudno było mi znieść trwającą 5 godzin 40 minut podróż na trasie Warszawa - Gdynia. Ostatnio pokonywałam ten odcinek pociągiem przeszło 8 lat temu. 8 lat minęło, a najważniejsze - długość podróży - pozostało bez zmian... Pociąg wjechał na warszawski Centralny punktualnie, niestety - zapowiadane przez megafony umiejscowienie poszczególnych wagonów okazało się być całkowicie nieadekwatne do rzeczywistego stanu. W rezultacie na peronie zapanował lekki chaos. W końcu odnalazłam swój wagon - zamiast na początku był na końcu składu. Wagony Intercity na "flagowych" trasach na szczęście w miarę odpowiadają europejskim standardom. W miarę, bo każdy, kto miał przyjemność przejechać się choćby TGV wie, że PKP od kolei tej klasy dzielą lata świetlne. I nic nie zapowiada, by cokolwiek miało się w tej materii zmienić w ciągu najbliższej dekady. Wagony pierwszej klasy zajęte były może w 20%, dzięki czemu podróż oceniam jako dość wygodną. Doceniam ten fakt, mając świadomość, że prawie 6 godzin w tłoku mogłoby być naprawdę trudne do zniesienia. W przedziale, przy każdym fotelu, ulokowane jest gniazdko kontaktowe, do którego można podłączyć laptopa czy komórkę. Przedziały są czyste, na półkach można znaleźć prasę kolorową (w oczy rzuciła mi się Pollityka, ale być może zostawił ją podróżny). W cenie biletu kolej oferuje "poczęstunek" - napój (do wyboru - kawa, kilka rodzajów herbaty, sok, woda) i czekoladkę. Rodzaj serwowanego przez kolej poczęstunku ewoluował przez lata. Kiedyś, dawno temu serwowano kanapki (małe twarde bułki z masłem, szynką albo serem zółtym i liściem sałaty) plus duże prince polo. Później ta sama kanapka i małe prince polo. Następnie zmieniał się batonik, w końcu z zestawu wypadła kanapka... Teraz zaś mamy czekoladkę Lindt w postaci czekoladowej kulki, takiej jak leżące przy kasach np. w Bomi, w czarnej (gorzkie) lub czerwonej (mleczne) folijce, cena 4 zł za sztukę. Co będzie następne - tik taki na sztuki? Pociąg zatrzymał się na stacji docelowej (Gdynia) z ledwie 10 minutowym opóźnieniem. Jak na polskie warunki zadziwiająca punktualność. Kontrolerzy biletów uprzejmi i schludni, pani roznosząca "poczęstunki" dobrze zorientowana w ofercie.